dikiş hikayem

Ben daha 7,8 yaşlarında idim. Barbie bebeklerim vardı,onlara sürekli bir şeyler diker,giydirirdim. Herkes görsün diye pencereye süs gibi koyardım. Gelen geçen bu kız modacı olacak derlermiş. Bu sözü duyunca hoşuma gidiyordu tabi.

Büyüdükçe Ta ki liseye gelinceye dek babanemin eski makinesi ile bir şeyler dikmeye çalıştım.

Liseye başladığımda tekstil dikiş okuyacağım diye tutturdum. Hayallerim vardı, umutlarım,heyecanlarım vardı. Lisede dikiş dikerken o kadar çok mutluydum ki hayallerimi düşünürdüm. Pek güzel dikmeyi beceremesem de yılmadım sabrettim ben bu işi yapacağım dedim. Sağ olsun sevgi hocam sayesinde sağ salim okulumu bitirdim.

Modacıdan başka bir şey düşünmüyor ve hayal etmiyordum. Üniversiteye gitmek için sabırsızlanıyordum. ÖSS den yüksek puan almasam da 2 yıllığa geçiş yapıp sonra 4 yıllığa geçiş yaparım diye düşündüm. Maksat zaman kaybetmemekti benim için.

Lisede ilk diktiğim kıyafetlerden biri de bu etekti.

Şuanda kilomdan dolayı giyemesem de saklıyorum elbet bir gün bunun içine gireceğim derim.:)

Üniversiteye geldiğimde bile normal derslerden fazla dikişe özel ve özen gösterdim. Herkes kızardı tabi arkadaşlarım hocalarım biraz normal derslerine odaklan diye, napim bende hastalık olmuştu sanki ders çalışsam bile aklım başım dikişteydi. Dikiş benim için çok farklı ve bende yeri başka.

Modacı olmasam da ben modacıyı içimde yaşıyorum. Dikiş sevdam devam etmekte, elimden geldiğince dikiyorum ve zevkle giyiyorum.

bu bluzu da yeni diktim. devamı gelecek inşallah.

umarım beğenirsiniz yorumlarınızı merakla bekliyorum.

SEVGİ İLE KALIN.