Hayatım hep onlarla güzel :)
Çocukluğumdan beri kuş hastasıyım, köpek hastasıyım, zarar vermeyen o masum hayvanlara hastayım ben seviyorum onları. Sadece sevmek yetmez onlara da sevgi göstermek gerek sevmek gerek bakmak gerek bol köpüklü suda yıkamak gerek gör bak nasıl onlar mutlu olunca sende mutlu oluyorsun.
Küçükken dışarıda gördüğüm ne varsa yavru köpek kedi hep eve toplardım. Rahmetli dedem den yakalandığım an çabuk onları dışarı çıkar derdi, çıkarırdım ama hayvanların başında beklerdim. dedem gittikten sonra yine içeri alırdım. Gizlice süt, ekmek ne varsa verirdim.
Bir gün okuldan eve giderken beyaz bir köpek gördüm. Yalnızdım ve biraz korkuyordum, o köpek zarar vermeyecek şekilde evime kadar bıraktı bende onu ödüllendirmek için ona sahiplendim. Aileme uyardım bu köpek burada kalacak dedim onlarda güldüler tabi. Her gün ona bakıyordum. Bir gün onu sevindirmek için kemik vermeye gidiyordum, yerinde göremeyince elimdeki tabak düştü. Her yere baktım fakat yoktu meğersem babam onu almış götürmüş bir hafta boyunca babamla konuşmadım.
Daha ilkokul birinci sınıftaydım. Arkadaşımla beraber okula giderken masumca yatan köpek gördük. Arkadaşım onu sevdi sende gel dedi. Hayır dedim ısırır dedim gitmedim. Akşam okuldan çıkarken başka bir arkadaşımla beraber eve gidiyorduk. Yine o köpeği gördüm. Koşarak gittim ve daha sevmeme izin vermeden kolumdan ısırdı. Ben bağırdıkça ısırıyordu. Demek ki oda benden korkmuş. Ağlayarak eve gittim ama kimseye söylemiyordum köpeğin ısırdığını. Babanemde bana bir şey olduğunu fark etmiş. Sürekli ısrar etti ne oldu diye. Sonra kolumu görünce acil babama haber verdi. Babamla doktora gittik. Hemşire ablalar vardı. Bir şey olmayacak dedi. İğnenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyordum. Yukarı baktım. İğneyi vurdular. Sonra babamla çıktık. O günden sonra nasılsa hayvanları daha çok sever oldum. J
